Çocuklarımızın yaptıkları ya da yamadıkları bir şeyden dolayı acı çekmeleri bizi üzer. Samuel’in kızı üzerine giymediğinde, kendisi hazırlanmayı bırakır onu giydirir ve kendisine zaman ayırmadan gergin bir şekilde evden çıkarlar. Kızı da yaptığın sonucuna katlanmamış olur böylece. Şimdi şöyle düşünebilir “Hmm giyinmeyi ertelediğimde zaman biri gelip yardımıma yetişecek ve beklide benim yapabileceğimden daha kolay beni giydirecek.
Samuel bu davranışı ş arkadaşlarından birinden tanıyor. Arkadaşı her şeyi son dakikasına bırakıyor, sonra da büroda dört dönüp ona yardım etmeleri için yalvarıyor.
Pek çok anne-baba bunu yapar; bu çok masumca bir davranış gibi gözükmesine rağmen ertelemenin ne kadar iyi olduğunu çocuklarımıza gösteren büyük bir derstir. Evet bazen siz de bir şeylerin hatırlatılmasından ve yapılmasının istemesinden, hatta başınızda dırdır edilmesinden, o işi tek başınıza yapıyor olmaktan bıkmıyor musunuz?
Çocuklar işlerini geciktirdikleri için sadece biraz sinirleniyorsak ve katlanmak zorunda oldukları şey sadece bununla kalıyorsa o zaman onların yerine işleri yapın; böylece daha özgür olacaklar, olgunlaşamayacak ve görevlerini yapabilen insanlar olabilmeleri için gerekli sorumluluk bilincine gelemeyeceklerdir.
Çocuklarımızın büyümek için bizim yardımımıza ihtiyaçları yoktur, ama olgunlaşabilmek için bizim rehberliğimize ihtiyaçları vardır.
